MartinD
2/4/2005 8:48:00 PM
Rudi Dierick schrijft :
> Nooit gedacht dat academici zichzelf zo belachelijk konden maken met
> een pleidooi waarin ze wéér maar eens onderstrepen dat ze of zo naief
> zijn als wat, daarboven in hun ivoren torens, of zo achterbaks als een
> ras-belgicist.
Over wie gaat het? Wat hebben ze gezegd?
> Naief voor die ondertekenaar die werkelijk meent dat daarmee ook maar
> één belangrijk probleen opgelost raakt; achterbaks voor diegenen die
> héél goed zouden moeten weten dat zo'n nationale kieskring de facto
> neerkomt op het officieel bevestigen van én de feitelijke
> gedeeltelijke blijvende uistluiting van Vlaamse stemmmen uit Wallonie
> (door de massale leugens, vooroordelen, smaad en laster in de
> franstalige pers), én van de arrogante onverdraagzaamheid van al die
> Franstaligen die zich wel in Vlaanderen vestig(d)en maar die, als
> énigen in héél de EU, weigeren er de officiele streektaal te erkennen
> en er willen kunnen leven, bediend worden en nu ook stemmen alsof ze
> in een franstalig landsgedeelte wonen, en zonder ook maar enig
> daadwerkelijk respect te tonen voor de bevolking van de streek waar ze
> zich vestig(d)en..
Dat klinkt goed. Heeft er iemand een pleidooi gehouden voor de oprichting
van een nationale kieskring voor de federale verkiezingen? Dat had al veel
langer moeten gebeuren. Volgens de grondwet moeten volksvertegenwoordigers
de hele natie vertegenwoordigen, maar wie kiest hen? Eén enkele kieskring
ter grootte van een arrondissement of hoogstens een hele provincie.
Natuurlijk zetten ze dan de verschillende streken tegen elkaar op.
> Héél dat belgo-bruxellofele, unitaristische pleidooi is één
> arche-typische miskenning van de essentie van de communautaire
> problemen én van de gelijke rechten van de Vlamingen.
>
> Overal elders in de EU, én in landen zoals Zwitserland geldt net als
> hier vrijheid van vestiging maar OOK respekt voor de (gebeurlijk)
> andere officiele streektaal. Alleen in belgie wijzen de meeste
> Franstalige politici dat respect dat dus overal elders de norm is
> botweg af. Van een zo vooraanstaande 'humanist' als Philippe van
> Parijs valt dat wel tegen.
Eentalige deelgebieden zijn geen hindernis voor een nationale
vertegenwoordiging. Het is zelfs niet nodig dat het hele parlement uit die
nationale kieskring komt. We kunnen ook twee stemmen uitbrengen: één per
provincie en één nationaal. De belangrijkste figuren zullen toch op de
nationale lijst willen staan, en de partijen zullen als vanzelf opnieuw
nationaal leren denken. Met respect voor alle deelgebieden.
--
Martin