Bart Van Stappen
12/2/2004 12:35:00 AM
______________________________________________________________________
Filip
Wie aan België komt, komt aan mij!
De missie was ver: China. De missie was groot: 500 man sterk.
Maar voor prins Filip was het vooral een belangrijke missie.
Het was erop of eronder. In Peking schreef hij een hele nacht
aan zijn speech, in Sjanhai nam hij het woord...
"België is als een diamant. Een diamant hoeft niet groot te zijn
om te schitteren. Een diamant is sterk en solide. Hij heeft veel
facetten, maar kan niet glinsteren als er geen licht op valt. Het
licht van de wereld, het licht van Sjanghai..."
700 gasten in de grote feestzaal van het Shangri-La Hotel hangen
aan zijn lippen. De woorden van Filip zijn mooi gekozen, maar
worden ook met veel overtuiging uitgesproken. Een donderende
ovatie is zijn deel. Filip heeft indruk gemaakt, ook op mij. "Zeg
het zelf maar", reageert zijn persoonlijke adviseur Ghislain
d'Hoop als ik hem dat vertel.
Even later, tussen de modeshow en het hoofdgerecht (reebok met
pepersaus, Gwenne de Gate-taartje, gecarameliseerd witlof met
gember en brochette van Brusselse spruitjes, bereid door de Naamse
meesterkok Benoît Gersdorff), zit ik aan de eretafel, gehurkt
tussen de prins en prinses Mathilde.
"Dank voor uw compliment", zegt Filip. "Maar ik wil nog wat meer
kwijt. 10 jaar lang deed ik alles voor deze missies. Ik kan niet
eens meer tellen hoeveel het er al waren. Vroeger werd er over dit
soort reizen nauwelijks gesproken, nu zijn het echt events. Ook
hier in China. Welk land komt met zo'n grote ploeg? Wij toch
zeker! Dat is ook hier een zeldzaamheid.
Dit is niet alleen de grootste, maar ook de beste missie ooit! Ik
ben tevreden. We zetten België weer op de kaart. Dat was en is
mijn levenswerk. De laatste jaren dreigde het allemaal verkeerd te
lopen, maar gelukkig gebeurde dat niet."
Ik laat niet over me heen wandelen
De prins doelt daarmee op de veranderingen in ons politiek bestel,
waarbij de regio's - Vlaanderen, Wallonië en Brussel - meer eigen
bevoegdheden kregen. Ook op het vlak van de internationale
betrekkingen en handel. Vroeger waren deze missies uitsluitend in
handen van het federale ministerie van Buitenlandse Handel,
tegenwoordig voeren de regio's hun eigen beleid en proberen ze
elkaar voortdurend vliegen af te vangen.
| Filip "Het Vlaams
| Belang krijgt
| met mij te maken!"
Ook aan Filip werd gevraagd om zich mee op te splitsen, maar dat
was wel het laatste waarop hij zat te wachten. "Ik heb niets tegen
de regionalisering", zegt de prins in dat verband. "Integendeel,
want het is een verrijking voor ons land dat ieder gewest zich op
zijn eigen manier kan ontplooien. Zelfs de onderlinge competitie
hoort daarbij en houdt iedereen wakker en alert. Anders zou het
trouwens maar een saaie boel worden. Maar laten we het gekissebis
wel thuis doen, binnenskamers. In het buitenland moeten we met
één mond spreken en als één land naar buiten komen. Anders is het
gedaan met België, dan bestaan we niet meer! En wie aan België
komt, komt aan mij!"
Filip is duidelijk op dreef. Hij had het er de laatste jaren
moeilijk mee. Hij werd er zelfs een beetje moedeloos van, maar nu
is hij strijdvaardiger dan ooit. "Sommige mensen en partijen,
zoals het Vlaams Belang, zijn tegen België en willen ons land
kapotmaken", zegt hij. "Welnu, ik kan u verzekeren dat ze dan met
mij te maken zullen krijgen. En vergis u niet: als het moet, ben
ik een taaie. Ik laat niet zomaar over me heen wandelen!"
Terwijl de regionale ministers, Export Vlaanderen en hun Brusselse
en Waalse tegenhangers voortdurend aandacht proberen te trekken
voor zichzelf, richt Filip zich tot de zakenlui, om wie het
tenslotte allemaal begonnen is.
"Kijk naar de Chinezen", zegt hij. "Laten we ambitieus zijn, het
beste uit onszelf halen en vertrouwen hebben in de toekomst. Ik
vraag u één ding met klem: laten we nooit meer zeggen dat België
een klein landje is. Soms heb ik het gevoel dat we problemen
uitvinden om het niet met elkaar eens te zijn. waarom toch die
navelstaarderij? Ik ben trots op België en ik hou van België. Ik
meen het en zeg het tegen iedereen die het wil horen. We zouden
dat allemaal wat vaker moeten doen. Is dat nu zo moeilijk?"
[...]
______________________________________________________________________
(Louis van Raak, reportage "Filip: Wij aan België komt, komt aan mij!", in
/Story/, nr. 49, 1 december 2004, blz. (4-9) 4-5.)